Yemdeki Enerji Kaynakları At yemleri, çoğunlukla nişasta ve
lif gibi karbonhidratlar ve aynı zamanda yağlar gibi çeşitli formlarda enerji
sağlamaktadır. Karbonhidratlar kategorisi, ince bağırsakta sindirilen hidrolize
edilebilir karbonhidratları ve kalın bağırsakta sindirilen fermente edilebilir
karbonhidratları içermektedir. Tüm bitkiler, daha yüksek
miktarda hidrolize edilebilir karbonhidrat içeren tahıllar ve daha yüksek
miktarda fermente edilebilir karbonhidrat içeren lifli malzemeler ile her iki
karbonhidrat kaynağının bir kombinasyonunu içerir. Atlar için Karbonhidrat Kaynakları En yaygın olarak bilinen
hidrolize edilebilir karbonhidrat, ince bağırsakta sindirilen ve basit şeker
glikozuna dönüştürülen nişastadır. Hızlı sindirilen ve hazır bir enerji kaynağı
olan nişasta, bir diyette, özellikle yarış atları için oldukça
değerlidir. Nişastadan elde edilen glikoz kaslar için birincil
yakıttır. Metabolik olarak vücuttaki en verimli enerji kaynağıdır ve ister daha
düşük hızlarda isterse yüksek hızlarda veya yoğunluklarda olsun, örneğin bir
engelli at yarışı sırasında kullanılabilir. Bir diyetteki nişasta miktarı,
gerginlik olarak da ifade edilebilen artmış reaktivite ile ilişkili olduğu için
birçok at sahibinin ilgisini çekmektedir. Bir at için diyette doğru miktarda
nişasta elde etmek önemlidir, böylece performans için yeterli miktarlar
sağlanır, ancak seviye aşırı değildir ve gergin veya aşırı tepki davranışı
yaratır. Daha yüksek nişasta alımlarına aşırı duyarlı olan atlar yulaf ile değil
sadece hazır at yemleri ile beslenmelidir. Yulafta doğal olarak nişasta, enerji
kaynaklarının bir kombinasyonunu kullanan hazır at yemlerinden daha yüksektir. Yemler ayrıca bitkilerin daha
lifli yönleri olan fermente edilebilir karbonhidratlar içerir. Pancar hamuru ve
yonca gibi bazı yem bileşenleri doğal olarak lif bakımından yüksektir ve farklı
bir enerji biçimi üretir. Fermente edilebilir karbonhidratlar, uçucu yağ
asitleri (VFA'lar) üretmek için arka bağırsaktaki bakteriyel fermantasyon ile
sindirilir. Bunlar aynı zamanda değerli bir enerji kaynağıdır ve genellikle
‘yavaş salınan enerji’ olarak tanımlanır. Bu, sindirim ve enerji üretiminin
gerçekleşmesi için geçen süreyi, tipik olarak arka bağırsakta 30 saati ifade
eder. Arka bağırsakta hızlı glikoz salınımı yoktur ve bu daha yavaş salınan
enerji formu her tür at için uygundur. Genel olarak, bir yemde ne kadar fazla
lif bulunursa o kadar az nişasta bulunur. Yağ aynı zamanda yemlerde bulunan
bir enerji kaynağıdır ve doğası gereği karbonhidratlardan farklıdır. Yağdan elde
edilen enerji, şeker içermediğinden ve davranışlar üzerinde herhangi bir
olumsuz etkisi olmadığından "güvenli enerji" olarak kabul
edilir. Diyette yağ sağlamak, nişasta ve lifi tamamlamak için alternatif bir
enerji kaynağı sağlar. At, 100 kg vücut ağırlığı başına 100 ml'ye kadar her
yerde makul miktarda yağı sindirebilir, ancak çok lezzetli değildir ve çoğu at
bu miktarları gönüllü olarak tüketmez. Yağ faydalıdır, ancak ana enerji kaynağı
olarak glikozun yerini alamaz. Yağdan enerji alma yöntemi at için her zaman
geçerli değildir. Hız veya daha yüksek yoğunlukta çalışırken, yağ, kaslar için
bir yakıt kaynağı olarak kullanılamadığında, sadece glikoz mevcuttur. Daha fazla
dayanıklılık egzersizi ile ilişkili olarak, daha düşük hızlarda çalışırken yağ
tercihen kullanılabilir. Yağ, özellikle daha yüksek
nişasta alımlarına duyarlı olan atlar için diyete yararlı bir ilavedir. Bir
diyete yağ eklenerek ihtiyaç duyulan nişasta miktarı azaltılabilir, ancak asla
tamamen ortadan kaldırılmaz. Pancar hamuru ve yonca gibi sindirilebilir lif
kaynakları ile yem seçimi, farklı enerji kaynakları ile iyi bir denge
oluşturmaya çalışırken de önerilir.
